languit op de sofa
Languit op de sofa,
de krankzinnigheid voorbij
tolt het hoofd met verschillende
windrichtingen mee
in de driehoek de poes,
niet van repliek gediend
bolt zijn rug en sist hoge noten
waarschuwing voor twee
het ene moment ingekaderd
en vastgespijkerd
het ander kent rem noch regel
in boomkruinen fluiten vogels
pogen de winter te passeren
ergens balt een kind zijn vuisten
en huilt naar de maan
de geest is geen contrei vreemd
hier groeien gedachten veren aan
rozenbladeren om op te lopen
doch mosterd na de maal
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Zondag, februari 12, 2017 13:03 |
| in rust het leven overdenkend om bij jezelf uit te komen :-) en te waarderen mooi neergezet Mima groetjes wr |
|
| Aquarel: | Zondag, februari 12, 2017 11:07 |
| Ik lees de contrasten van het leven erin terug, vastgepind, en ongebonden is wat bij mij binnen komt. Ik heb jouw aparte stijl weer heel graag gelezen. Liefs, Aquarel |
|
| september: | Zaterdag, februari 11, 2017 22:29 |
| Heel goed geschreven Mima. Liefs |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, februari 11, 2017 21:15 |
| mooi mooi | |
| Avr: | Zaterdag, februari 11, 2017 20:26 |
| Moge de rozenbladeren alsnog overwinnen! Een bijzonder schrijven!mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: mima | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2017 | ||
| Thema's: | ||