Euforisch
euforisch
in dwarrelende sneeuw
nam ik je mee naar
de maagdelijke witte wereld
zoals de eerste mensen
het paradijs betraden
werden onze sporen paden
stil pluisden kristallen
spelend om ons heen
lichtten op en werden een
in een lieflijk kraken
hoorden wij de melodie
van voortgang maken
links van ons het bos
waarvan het groene mos
de scene wit decoreerde
euforisch door het vele
licht liepen wij in dromen
waaraan geen eind leek te komen
later zijn wij naar huis gegaan
de ondergaande zon heeft
ons het pad in rood gebaand
wil melker
13/02/2017
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Maandag, februari 13, 2017 21:55 |
| Mooie wandeling, Wil. Het gedicht straalt een gevoel van geluk en voldoening uit. Gts, Clarice | |
| wervelende regenboog: | Maandag, februari 13, 2017 09:51 |
| mooi mystiek gedicht... ben even meegelopen fijne dag Wil liefs wr |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, februari 13, 2017 09:15 |
| Ja Wil de natuur staat voor niets, zo is het maagdelijk wit zo is het weer verdwenen, hier geen vuiltje aan de lucht. En de lente kriebelt ook bij jou zo te lezen in dit fraaie gedicht. Mooie maandag wens ik je. Anneke |
|
| Stroejaro: | Maandag, februari 13, 2017 07:44 |
| Een parel..., prachtig. | |
| Mylove65: | Maandag, februari 13, 2017 07:40 |
| Mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2017 | ||
| Thema's: | ||