bij schemer van nacht
verborgen in onszelf
vinden wij ons
in het kreupelhout
van zich ontmoetende dromen
liggen door klimop omarmd
heel dicht bij elkaar
tussen zacht teder
gefluisterde woorden
slapen naakt
onder een oceaan van sterren
het maanlicht
schijnt in jouw ogen
zinken diep weg
in een zeeën van begeerte
tot op de wortelgrond
van het leven, de liefde
bij schemer van nacht
plant ik jou, liefste
een geurende roos
in de tuin van jouw lust
sunset 13-02-2017
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, februari 13, 2017 22:23 |
Stroejaro, Dank je voor het lezen en reageren. Warme groet en heel vredige maandagavond, |
|
| Stroejaro: | Maandag, februari 13, 2017 18:34 |
| Mooi! | |
| sunset: | Maandag, februari 13, 2017 15:36 |
Avr, Dank je wel voor je lezen en reageren en geniet van een rustige maandagnamiddag. Warme genegen groet, PS: In het gedicht 4de strofe, 2de zin, moet die luiden: 'in zeeën van begeerte' |
|
| Avr: | Maandag, februari 13, 2017 11:58 |
| Het heeft iets magisch! Mooi! mvg Avr | |
