Liefdesperikelen
(Zigeunerin)
Mevrouw, uw verdriet doet de bomen kreunen
Geen enkel lied die de strekking dekken kan
Cupido schoot met lood, doorkliefde het hart
Rap spreidde liefde zich uit en zette uw verstand brak
(Dame)
De man toonde zich paarsgetint in het begin
Lentebloesem, vlinders en honingbijen
Ik zag het toekomstbeeld en deelde algauw het zout
Hoe heerlijk de vrijages zo zoet het liefdesverhaal
Jaren verstreken, apen staken om de beurt de kop uit
De een doodgezwegen de ander verhoord
Bleek de heer een onverbeterlijke flierefluiter,
Zo werd mij de derde oor aangenaaid
(Zigeunerin)
Wees niet getreurd mevrouw, ik lees uw levenslijnen
wat u heeft geven ontvangt u in negenvoud terug
geluk zal daar deelgenoot van uit maken
samen met de stenen op uw rug
(Dame)
ZOTHEID!
Ik zal niet meer lief kunnen hebben, zo onbevangen
Het juk drukt te zwaar, mijn tijd aan het eind
Vertel mij, word ik zo’n oude vrijster
Met een grijze poes op het raamkozijn?
Wordt vervolgd