Het is tijd.
Te lang, heb ik hier stilgestaan.
Waar de wereld verder draaide,
en de wind van oudsher waaide,
waarde ik slechts in mijn geest.
Ik heb, voorwaar,
te lang in haar sereniteit geleefd.
Maar het is tijd.
Tijd, om voort te gaan.
Tijd om velden nieuw in kleur te herontdekken.
Om langs de glooiing van de ondergaande zon,
het rood weer naar me toe te trekken.
Laat het zijn.
Laat het altijd, eeuwig, zomer zijn.
En heb haar lief.
Streel haar dieptes tot in jou.
Loop je pad nu verder,
maar kijk, vooral, weerom.
Je bent, uit stukjes, hier geraakt.
En waar het geven om elkaar,
de bouwsteen van je leven draagt,
is het ook de plek,
waar liefde vol,
de vriendschap raakt..
-
mima: | Dinsdag, februari 14, 2017 22:29 |
Schitterend gedicht John! | |
Frans07: | Dinsdag, februari 14, 2017 21:54 |
Zeer fraai geschreven! | |
Clarice: | Dinsdag, februari 14, 2017 21:52 |
Wat schrijf je altijd zo mooi! Een gedicht dat zo veel vertrouwen in het leven, warmte en rust uitstraalt! Gts, Clarice | |
Willem B. Tijssen: | Dinsdag, februari 14, 2017 19:58 |
In herontdekking biedt het leven schitterende kansen. mooi. |
|
september: | Dinsdag, februari 14, 2017 13:53 |
Dit is heel heel mooi John. Liefs | |
Anneke Bakker: | Dinsdag, februari 14, 2017 09:33 |
Een juweeltje van een liefdesgedicht, zo fijn voelend om te lezen. Wens je een mooie dag John. Anneke |
|
teun hoek: | Dinsdag, februari 14, 2017 09:06 |
mooi en herontdekkend geniet er van....liefde is geweldig. h gr. th |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, februari 14, 2017 04:51 |
goede morgen john fijn je weer te lezen erg mooi |
|
Auteur: John Kroos | ||
Gecontroleerd door: John Kroos | ||
Gepubliceerd op: 14 februari 2017 | ||
Thema's: |