Het moet niet gekker worden.
Het moet niet gekker worden.
Het leven kent vele borden.
Zoals in het verkeer telkens
weer het ons belemmeren kan
in een vrije doorgang.
De vrijheid van bewegen houdt
ons vaak niet tegen. Geeft ons
het gevoel mobiel te zijn uit
een eigen belang.
Soms wat gek, maar dat doet leven.
Verblindt het ons zicht op al die
borden die ons richting moeten geven.
Wensen wij met minder regels een
bord voor de kop te plaatsen voor al die
begrenzingen van wie wij zijn en waarvoor
wij staan. Niet te meegaand als het mobiel
kan wezen. Toch behoedzaam op rechte baan.
Het leven kent vele borden.
Zoals in het verkeer telkens
weer het ons belemmeren kan
in een vrije doorgang.
De vrijheid van bewegen houdt
ons vaak niet tegen. Geeft ons
het gevoel mobiel te zijn uit
een eigen belang.
Soms wat gek, maar dat doet leven.
Verblindt het ons zicht op al die
borden die ons richting moeten geven.
Wensen wij met minder regels een
bord voor de kop te plaatsen voor al die
begrenzingen van wie wij zijn en waarvoor
wij staan. Niet te meegaand als het mobiel
kan wezen. Toch behoedzaam op rechte baan.
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Vrijdag, februari 17, 2017 18:42 |
| Hier en daar staan inderdaad te veel borden, zodat men door de bomen het bos niet meer ziet. Het brengt menigeen in verwarring. Goed verwoordt Willem. Mooie avond gewenst. Anneke |
|
| Avr: | Vrijdag, februari 17, 2017 17:47 |
| Of een lichtstrip! Het moet inderdaad niet gekker worden! Mooi verwoord! mvg Avr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 17 februari 2017 | ||
| Thema's: | ||