A girl in the park
A girl walks around in a park
stumbling in the dark
She wears rags and her feet are bare,
looking around
with a blank stare.
She’s looking for help
to fight of these demons
who dress up as her loved ones
making sure she trusts no one.
When she walks into a streetlight
she turns into a beautiful bright woman,
but it’s all a charade, a mask
to cover up how she really feels,
what she really knows.
That girl is me;
simply pretending
to be happy
….
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Maandag, februari 20, 2017 17:58 |
| Rakend geschreven, white rose. Probeer toch (eeh beetje) jezelf te zijn bij iemand of enkelen die zelf waarachtig zijn en die je kan vertrouwen... Gts, Clarice | |
| Avr: | Maandag, februari 20, 2017 10:49 |
| Een droef mooi schrijven! Goed dat je erover schrijft,white rose! Sterkte! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: white_rose | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2017 | ||
| Thema's: | ||