Ze staat elke dag constant neer
haar twee voeten op de grond
van dit leven verwachte ze een beetje meer
maar ze is echt niet gezond
Eenzaamheid is haar leven
eenzaam is ze alle dagen
niemand wil haar liefde geven
of helpen met haar verdriet, pijn en zorgen te dragen
Elke dag staart ze voor zich uit
nooit komt iemand bij haar
ze denkt zelfs dat ze niet meer kan praten
zo is het zeker al twee jaar
Haar ouders willen niets meer van haar weten
haar familieleden ook niet meer
ze begonnen van haar te zweten
erger dan het warme weer
Haar vrienden hebben haar verlaten
niemand wilt nog met haar contact
de hele wereld is haar aan het haten
eenzaamheid is niet iets waar iemand anders naar snakt
© Raissa Derous
21/02/2017
(mijn gedichten gaan niet over mijn eigen leven)
