Nog schaduwde ik
nog schaduwde ik
je lach
speelde ondeugend
met alles wat ik had
voorzichtig haalde
jij mijn verborgen
woorden naar boven
belichtte en kleurde
sprak ze warm uit in
een liefdevol omarmen
nog schaduwde ik
gênante verlegenheid
verbaasd over zo open zijn
in jouw vrijheid
eigende ik de stukjes leven
die ik eigenlijk had vergeten
waarvan ik dacht
dat ik ze nog niet of
pas veel later mocht weten
jouw humor heeft mij
de bloemen gebracht die
ik wel wist maar nooit zag
wil melker
27/02/2017
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Maandag, februari 27, 2017 13:08 |
| Jij hebt vast op die lach aangestuurd, Wil. Dat die er nog lang mag zijn! Gts, Clarice | |
| wervelende regenboog: | Maandag, februari 27, 2017 12:12 |
| je was dus nog een groentje op liefdesgebied...:-) weer op jouw eigen wijze verwoord! groet je wr wr |
|
| teun hoek: | Maandag, februari 27, 2017 11:31 |
| wel beleven en niet zien ? liefde kleurt als een bouquet. h gr. th |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, februari 27, 2017 09:22 |
| Altijd fijn zo'n boeket bloemen te krijgen die met een lach en liefde zijn gegeven, geniet ervan Wil en van een mooie maandag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2017 | ||
| Thema's: | ||