met een klap
Ik was mezelf verloren
en sloot mijn ogen
met een klap in mijn gezicht
gingen mijn ogen open
ik wilde, ik ging ervoor
met kleine stapjes
deden wonderen doen
herboren worden
ik ben bijna mezelf
nog heel even
ik ga, ga naar het heden
en ik zal gaan leven.
en sloot mijn ogen
met een klap in mijn gezicht
gingen mijn ogen open
ik wilde, ik ging ervoor
met kleine stapjes
deden wonderen doen
herboren worden
ik ben bijna mezelf
nog heel even
ik ga, ga naar het heden
en ik zal gaan leven.
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Woensdag, maart 01, 2017 22:32 |
| Fijn voor je, Tulpje! Blij dat te lezen, gts Clarice | |
| september: | Woensdag, maart 01, 2017 17:46 |
| Mooie bewondering en hoopvol. Goed geschreven. Liefs | |
| teun hoek: | Woensdag, maart 01, 2017 15:27 |
| gefeliciteerd. houden zo. th |
|
| Mamke: | Woensdag, maart 01, 2017 14:30 |
| Goed bezig! | |
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2017 | ||
| Thema's: | ||