Sprekende mimiek
sprekende mimiek
ze klikten kordaat
op hoge pootjes
ging zij haar eigen weg
onverwacht stopte ze
draaide zich om wuifde
haar laatste emoties
pal in de zon
ontging mij haar
sprekende mimiek
ik zag slechts
de glimp van een
gebeeldhouwd gezicht
later heb ik haar
nog gesproken maar
de spoken zijn gebleven
wij konden er niet mee leven
ieder zijn deel bleek toen
het best haalbare geheel
wil melker
04/03/2017
Reacties op dit gedicht
| Werner S: | Zondag, maart 05, 2017 23:48 |
| de breuk van liefde doet pijn veel sterkte | |
| wervelende regenboog: | Zondag, maart 05, 2017 13:53 |
| het blijft lang na sudderen maar uiteindelijk kun je ermee leven mooi neergezet grts wr |
|
| Willem B. Tijssen: | Zaterdag, maart 04, 2017 22:21 |
| Het beste aandeel van het geheel dat heel veel indruk kan maken. mooi. |
|
| Anneke Bakker: | Zaterdag, maart 04, 2017 09:51 |
| Als het dan toch niet gaat is als vrienden uit elkaar gaan altijd nog de beste oplossing. Ja Wil ik denk dat het altijd zal blijven spoken in het hoofd. Met diep respect gelezen. Goed weekend gewenst. Anneke |
|
| Aquarel: | Zaterdag, maart 04, 2017 09:25 |
| Het valt niet mee, een scheiding. Elkaar een goed leven gunnen is heel belangrijk. Herkenbaar, ben zelf gescheiden. Wij gingen als vrienden uit elkaar en zijn nu, ongeveer tien jaar later, nog steeds bevriend. Mooi gedicht dat herinneringen oproept. Liefs, Aquarel |
|
| teun hoek: | Zaterdag, maart 04, 2017 08:59 |
| afscheid op afstand , doch begripvol. mooi. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 04 maart 2017 | ||
| Thema's: | ||