vast genodigd
vast genodigd
veertig
dagen krijgen wij
aangereikt om te wagen
's werelds houvast los te laten,
samen gaande met de lasten
van het goudgrazende
onverzadigbaar
makende
kalf,
veertig
dagen wijken wij
weg van 's werelds
begeren, om 't verleiden
tot zwijgen te brengen, veertig
keren weerom te verenigen
wat wij eens al halfweg
medegedeeld
kregen.
*
hoe Hij door hen herkend was bij het breken van het brood.
[Luc. 24:35]
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, maart 07, 2017 20:53 |
| Een mooi schrijven om tot bezinnende gedachten te komen Hans Winter. | |
| Solitair: | Dinsdag, maart 07, 2017 18:53 |
| En nog steeds zijn wij onderweg, met onze daden, gedachten en woorden, levenslang dienen wij te vasten om verlost te mogen worden van al ons barrière op ons pad. Groetje, | |
| Hans Winter: | Zondag, maart 05, 2017 17:09 |
| ja, zo is de vasten een beetje algemeen uit beeld geraakt, maar het kan het soms wat al te bont rumoer wat relativeren. klein groetje, hans |
|
| wervelende regenboog: | Zondag, maart 05, 2017 13:47 |
| ik dacht aanvankelijk dat je het over de verkiezingen had kiezen voor de grootsheid in jezelf en voor de partij die dat ondersteunt of helemaal geen partij maar tesamen een beweging opzetten waarbij ieders inbreng ertoe doet om de heersende machten een halt toe te roepen... dan komt de zandloper in balans! fijne zondag Hans wr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hans Winter | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 maart 2017 | ||
| Thema's: | ||