gedicht: Geen thuis meer
Ik kan mij niet meer uiten
zoek steeds een weg
om uit mijn huis te wezen.
Een boek lees ik
maar ik kan mij niet meer concentreren
de geluiden en de dwang
Ik kom er niet meer van af
Wil graag weg
op een andere plek wezen
Waar ik mij happy voel
mijn huis
geen toekomst
ga verder kijken
Weg ver weg bij mijn huis vandaan
en bij jouw
het hoofdstuk afsluiten
rust wil ik alleen maar rust
Reacties op dit gedicht
| Link: | Zaterdag, april 24, 2021 04:48 |
| Ik geef alles wat ik heb maar het is nooit genoeg. Kom ik ooit de ware tegen, of word ik gedeporteerd naar land van herkomst? | |
| Werner S: | Zondag, maart 05, 2017 23:36 |
| een nieuw begin om het vorige te kunnen afsluiten mooi gedicht | |
| Avr: | Zondag, maart 05, 2017 20:07 |
| Mooi verwoord! Hopelijk vind je de kracht, om verder te kijken! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: ILse Bruintjes |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2017 | ||
| Thema's: | ||