Jij en ik
Gelukkig verdwaald
In een pure wereld van ongereptheid
Waar bomen nog wild zijn
Het gras torenhoog wil groeien
Samen heerlijk uitrusten naast een bed van superzacht mos
Onvergetelijke heldere blik
Zon die strijklicht weer eens voortreffelijk vertaalt
In die sfeer zou ik voor eeuwig willen zijn, met jou, zonder enig besef van tijd
Stilte zuiver mogen ervaren als water zo rein
Schatten van het verborgene zien gloren en bloeien
Het hart ophalen tijdens het wandelen door dat ene weelderige bos
Clarice: | Maandag, maart 06, 2017 21:14 |
Een heerlijk gedicht dat puurheid uitstraalt, Stroejaro! Gts, Clarice | |
Stroejaro: | Maandag, maart 06, 2017 18:22 |
Bedankt voor jullie mooie woorden. | |
Mr. Plokky: | Maandag, maart 06, 2017 16:19 |
Romantisch mooi geschreven | |
september: | Maandag, maart 06, 2017 15:53 |
Prachtig (bijna als bezongen) lyrisch gedicht. Succes Stroejaro | |
Avr: | Maandag, maart 06, 2017 10:14 |
Een hele mooie wandeling, Stroejaro! mvg Avr | |
teun hoek: | Maandag, maart 06, 2017 09:39 |
een duidelijk verlangen naar het utopische bos. h gr. th |
|
Stroejaro: | Maandag, maart 06, 2017 09:24 |
Bedankt voor jullie hartelijke reacties! | |
Anneke Bakker: | Maandag, maart 06, 2017 08:58 |
kom ook even uitrusten op het mos in dat bos Stroejaro. Mooi, mooi! Succes en fijne dag. Anneke |
|
Johny Donovan: | Maandag, maart 06, 2017 08:47 |
mooi zoals gewoonlijk he! | |
Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, maart 06, 2017 08:35 |
een winnaar | |
kimmytje: | Maandag, maart 06, 2017 07:20 |
Heerlijke dagdroom. Heerlijke realiteit. Prachtig verwoord! Liefs Kimmy |
|