toch grijst tevreden mijn haar
als poëet bekommer ik mij
om de betovering vrouw
want zij lachen zo liefelijk
en neem de rest mee over
over hen droom ik hemeldingen
zo lang vast water rinkelt
al blijft het een probeersel
dat zich liefde noemt
zo dikwijls verloor ik lippen
en hart - door anderen vertrapt
onder vlugge bonte voeten -
toch grijst tevreden mijn haar
sunset 10-03-2017
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, maart 13, 2017 09:31 |
september, Dank je wel voor je lezen en je enthousiast reageren en nog een heel vredige maandag. Warme groetende genegenheid, |
|
| september: | Zaterdag, maart 11, 2017 23:13 |
| Een prachtig gedicht Sunset. Een genoegen om te lezen en herlezen Liefs |
|
| sunset: | Vrijdag, maart 10, 2017 22:38 |
Clarice, M-Rose, Avr. Dank jullie wel voor lezen en reageren en geniet van een rustige vrijdagavond. En mijn haren ben ik letterlijk voor een groot gedeelte kwijt. Dat wilde echter, dat hoop ik toch dat ik dat gehouden hebt *glimlacht*. Warme genegen groet, |
|
| Avr: | Vrijdag, maart 10, 2017 20:36 |
| Een teken van kracht! Mooi schrijven! mvg Avr | |
| M-Rose: | Vrijdag, maart 10, 2017 19:56 |
| ja van die hemeldingen die een probeersel blijven - er groeien nu zelfs aardappelen op mars | |
| Clarice: | Vrijdag, maart 10, 2017 19:48 |
| Misschien ben je je wilde haren kwijt, Sunset? ;) Mooi geschreven! Gts, Clarice | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 10 maart 2017 | ||
| Thema's: | ||