Geen Controle
Het zit in mijn hoofd,
Alleen maar negativiteit,
Het gaat steeds meer pijn doen,
Ik ben de touwtjes kwijt.
De controle is verdwenen,
Alle grip is ineens weg,
Ik moet nu doorzetten,
En zorgen dat ik mezelf niet omleg.
Ik ben ongelofelijk bang,
En voel me enorm alleen,
Ze helpen mij wel,
Maar waar brengt dit gevoel me heen.
Ik wil me zo graag goed voelen,
Maar het is allemaal zo hard,
Het zit gewoon niet mee,
Waarom ben eigenlijk met alle hulp gestart.
Ze zeggen geniet van de positieve dingen,
Maar hoe willen ze dat ik geniet,
Als er altijd een einde aan komt,
Een einde met dubbel zo veel verdriet.
Dan voel ik me weer slechter,
Slechter dan ooit tevoren,
Dan vraag ik mezelf weer af,
Waarom ben ik ooit geboren.
Het einde kan zo dicht bij zijn,
Ik kan er gemakkelijk een eind aan maken,
Moet ik gewoon lef hebben,
En een ader diep genoeg raken.
Alleen maar negativiteit,
Het gaat steeds meer pijn doen,
Ik ben de touwtjes kwijt.
De controle is verdwenen,
Alle grip is ineens weg,
Ik moet nu doorzetten,
En zorgen dat ik mezelf niet omleg.
Ik ben ongelofelijk bang,
En voel me enorm alleen,
Ze helpen mij wel,
Maar waar brengt dit gevoel me heen.
Ik wil me zo graag goed voelen,
Maar het is allemaal zo hard,
Het zit gewoon niet mee,
Waarom ben eigenlijk met alle hulp gestart.
Ze zeggen geniet van de positieve dingen,
Maar hoe willen ze dat ik geniet,
Als er altijd een einde aan komt,
Een einde met dubbel zo veel verdriet.
Dan voel ik me weer slechter,
Slechter dan ooit tevoren,
Dan vraag ik mezelf weer af,
Waarom ben ik ooit geboren.
Het einde kan zo dicht bij zijn,
Ik kan er gemakkelijk een eind aan maken,
Moet ik gewoon lef hebben,
En een ader diep genoeg raken.
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Dinsdag, maart 14, 2017 10:05 |
| Ik heb ook voor die keuze gestaan. Je verwoordt het rakend. Pijnlijk om te lezen, ook vanuit de herkenning. Maar zelf heb ik toch, ondanks alles, hulp aanvaard en ben doorgegaan. Nu ben ik meestal gelukkig in mijn leven. Ik had het niet durven dromen, zag geen andere uitweg meer, maar ik hoop dat je de kracht vindt om jezelf overeind te houden, zodat ook voor jou het leven je nog eens aangenaam verrast. Het is een zware weg, maar het is zeker mogelijk om alsnog op te bloeien. Sterkte, liefs, Aquarel |
|
| Avr: | Maandag, maart 13, 2017 19:40 |
| Heftig! Hopelijk komt het niet zo ver. Komt je levenslust weer terug. Wens je de nodige kracht hiervoor toe, xrose! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: _xrose | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2017 | ||
| Thema's: | ||