Aquarel: | Woensdag, maart 15, 2017 20:18 |
Het leest eenzaam, hoewel verbonden. Een gedicht om over na te denken. Liefs, Aquarel |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, maart 15, 2017 19:44 |
heel goed teun | |
Willem B. Tijssen: | Woensdag, maart 15, 2017 19:39 |
Als enkelingen worden wij geboren en als we geluk hebben ontwikkelen wij ons verdere leven in allerlei verbanden. Maar desondanks die verbanden zullen we essentiële zaken van het leven alleen moeten verwerken. Dit diep filosofische thema goed uitgewerkt. |
|
Avr: | Woensdag, maart 15, 2017 18:50 |
Inderdaad! Heel mooi en rakend schrijven! mvg Avr | |
Clarice: | Woensdag, maart 15, 2017 14:23 |
Mooi gedicht, Teun. Om over na te denken.. Het kan een bewuste keuze zijn of het niet dichtbij zijn van iemand waarbij het goed voelt om meer te delen. Gts, Clarice | |
saskia_deen: | Woensdag, maart 15, 2017 13:55 |
mooi verdicht.En o zo waar. | |
Anneke Bakker: | Woensdag, maart 15, 2017 13:03 |
Zo kan men samen gaan en zich toch alleen zijn/haar zorgen, pijn of verdriet voelen, het is dan wel heel fijn om te delen met een vertrouw persoon, zo ook persoonlijke gedachten over geloof en mooie dingen. Diepgang lees ik in dit mooie gedicht Teun. Zonnige groet en fijne middag. Anneke |
|
Auteur: teun hoek | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 15 maart 2017 | ||
Thema's: |