Ik ben terug van op reis mijn schoenen
staan nog in de hal nog vol stof
ik heb nog geen tijd gehad om mijn herinneringen
en foto's te ordenen leeg ben ik net als de badkamerspiegel die
de hele zomer alleen werd gelaten
elke ochtend droom ik van een terugkeer naar mijn eigen leven met
gordijnen tafel s heuren in het behang
boekenrekken maar zij willen van geen terugkeer weten
ik zie dat ze mij niet herkennen
de geur van een andere zee of vrouw
mijn naam zegt ze niets
ik zeg hen niets meer en
glij verder uit de rommelige stal
slaap moeilijk woel rond droom steeds
dezelfde dromen elke ochtend zijn de lakens
van me afgegleden in plaats van een
soort steun te zijn zak ik nu weg
in de zachte herinnering
zonder wilsinspanning als was
glijd ik van de ene dag in de andere
telkens anders of eigelijk trekkend op niks
vrienden groeten dat wil zeggen herkennen
[mij dat wil zeggen
niet mij in elk stofje van mijn schoen
in elke onontwikkelde foto
ben ik telkens een andere een die je niet kent
maar niettemin je eigenijus]