het bos legt paden bloot
stemt meerdere zonnen mild
ter plekke denderen dreunbuffels
omheint een hek
einde verharding
altijd honderd meter, zelden zacht
enige wrijving dringt zich op
zoals een wandelaar bukt
voor een stormsonate
modderstromen, zonsondergang
ergens gloort schijnlicht
uit vuurkorf en brandgang
een sloot doorgrondt roerloos
hout, steen, weefsel
dit lijkt op ijseilanden in
droomarchipel ontscheept
ooit vloeien wolken samen
tot verstild lentestof
blijkt kalmte de
ontbrekende schakel