één moment met zijn twee
een moment samen aan de zee
voel mij je zo kort bij mij aantrekken
we gaan toch niet van deze plek vertrekken?
want de gedachten alleen al is even slikken
zoveel liefde kan zelfs de zee niet pikken
ze zegt ik laat je niet zomaar van mij weglopen
wij die korter bij elkaar aankropen
met deze zekerheid laat ik je niet gaan
ze zegt ga maar dichter tegenover mij staan
dan geef ik je een kusje
dan schrijft ze haar naam in een boom met erachter een plusje
en dat ge mijn naam er ook op schrijft
het water dat dan opeens tot aan mijn knieen drijft
ik hou haar voor de laatste keer nog eens goed vast
haar lichaam dat in de mijne past
ze heeft een goed idee hoeveel ze voor mij betekent
hoezeer ik op haar heb gerekend
een liefde dat niet vroeg sterft
zij die mijn bezittingen erft
laat de lente maar komen
laat de zon stralen tussen de bomen
ik en haar in elkaar
wij zijn het ideale paar
we crieerde een goede hulp voor iedereen
die we hebben gekend
om voor later meer mensen te hebben verwend
we waren toch een voorbeeld hoe het hoorde
niemand die zo een weg kan aangaan
alleen hopelijk geen gestoorde
daarom hebben we dit verbroken
mijn hart klopt steeds vuur maar jij hebt liefde in mijn hart gestoken
je kon houden van mij en ik van jou elk uur
ja ik denk elk uur aan jouw
en ben ik erachter gekomen dat ik nog van je hou
maar die tijden zijn voorbij
ik dacht wie ben ik en wie is zij
maar toen dacht ik er bij na
raar is nooit gebeurd die ontrouw
heb geen bedrog op mijn hoofd te lezen
voor mij mocht ge er ook wezen
nu toch even te oud en te lang geleden
maak u maar geen zorgen ik leef heden in het heden
beetje verder dan een normale zijn rede