boos op alles
Ik ben nog zo jong
en nu al zo boos
heb mezelf gehaat
van waarom hen wel
zoveel vragen in mij
wat ik niet begrijp
ik was pas acht jaar
en nu tweeëndertig
ik ben nog zo jong
en nu al zoveel verdriet
om het geen wat mij
is aangedaan.
en nu al zo boos
heb mezelf gehaat
van waarom hen wel
zoveel vragen in mij
wat ik niet begrijp
ik was pas acht jaar
en nu tweeëndertig
ik ben nog zo jong
en nu al zoveel verdriet
om het geen wat mij
is aangedaan.
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Zaterdag, maart 18, 2017 22:11 |
| Begrijpelijk Tulpje, het is niet iets dat je zo maar opzij zet. Laat het maar boven komen als het komt en probeer ook oog te hebben voor goede dingen in je leven, gts Clarice | |
| teun hoek: | Zaterdag, maart 18, 2017 17:22 |
| blijf er niet in hangen , dat verlengt het verdriet th | |
| Avr: | Zaterdag, maart 18, 2017 13:05 |
| Heel goed van je tulpje, dat je erover schrijft, en hopelijk ook praat. Want soms geeft dit lucht aan een hart vol smart! Sterkte! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 maart 2017 | ||
| Thema's: | ||