Sieraden in herinnering
Zonnestralen
beschijnen
onze wendingen
die glinsteren
als lichtpunt
achter de schaduw
van de zon.
Ruimdenkend
wenken
de schitteringen
in het heelal
als rustpunt
met reflectie
zoals jij dat kon.
Nu de nacht waakt
als één vlam
over herinneringen
explosief
als keerpunt
na het aansteken
van de lont.
Flitsen sieraden
triomferend
door verschijningen
in silhouet
als mikpunt
in een gedachte
vanaf de grond.
beschijnen
onze wendingen
die glinsteren
als lichtpunt
achter de schaduw
van de zon.
Ruimdenkend
wenken
de schitteringen
in het heelal
als rustpunt
met reflectie
zoals jij dat kon.
Nu de nacht waakt
als één vlam
over herinneringen
explosief
als keerpunt
na het aansteken
van de lont.
Flitsen sieraden
triomferend
door verschijningen
in silhouet
als mikpunt
in een gedachte
vanaf de grond.
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Woensdag, maart 22, 2017 13:05 |
| een gemis dat oplicht vanuit de hoge. sterkte. th | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, maart 22, 2017 12:59 |
| Een sieraad van een gedicht Alexander, zo liefdevol jouw gemis hier vertaald. Zonnige groet en fijne middag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Alexander41 | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2017 | ||
| Thema's: | ||