Dageraad
Op een onverharde weg
met stofwolken achter de rug
bloeit de appelbloesem
tegen de helder blauwe lucht.
Gedartel in het weiland
het ultiem gevoel van vrijheid
met gespartel in het water
bouwen zij met zorg hun verblijf.
Het is een nieuw begin
waar de merel mij ontwaakt
tijdens het blauwe uur
en het eerste zonlicht mijn netvlies raakt.
De kille nachten voorbij
dat de open haard zacht uitdooft
om de dag te duiden
met geur van vers gebakken brood.
Met de nasmaak van rode wijn
en gedroomde herinnering
omarm ik haar tegen mij aan
met uitzicht voor een nieuw begin.
met stofwolken achter de rug
bloeit de appelbloesem
tegen de helder blauwe lucht.
Gedartel in het weiland
het ultiem gevoel van vrijheid
met gespartel in het water
bouwen zij met zorg hun verblijf.
Het is een nieuw begin
waar de merel mij ontwaakt
tijdens het blauwe uur
en het eerste zonlicht mijn netvlies raakt.
De kille nachten voorbij
dat de open haard zacht uitdooft
om de dag te duiden
met geur van vers gebakken brood.
Met de nasmaak van rode wijn
en gedroomde herinnering
omarm ik haar tegen mij aan
met uitzicht voor een nieuw begin.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Alexander41 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 maart 2017 | ||
| Thema's: | ||