Er klinken voetstappen op het pad
Er klinken voetstappen daar ginder
op het pad. De grindkiezels knisperen
op het ritme van een lang verleden.
Ze spreken de taal van een lang verleden.
Ze spreken de taal die symbool
staat voor de liefde in een hart.
Ze kleuren de oude mentale zwart-wit
beelden in het heden.
Iets van herkenning veert op in de
geest. Die voetstappen zijn de herinnering
van een ooit gedeeld feest.
Slechts in beelden spreekt het verleden de taal
van het verliefde hart. Dat sedertdien nimmer meer
zo'n oprechte liefde had.
op het pad. De grindkiezels knisperen
op het ritme van een lang verleden.
Ze spreken de taal van een lang verleden.
Ze spreken de taal die symbool
staat voor de liefde in een hart.
Ze kleuren de oude mentale zwart-wit
beelden in het heden.
Iets van herkenning veert op in de
geest. Die voetstappen zijn de herinnering
van een ooit gedeeld feest.
Slechts in beelden spreekt het verleden de taal
van het verliefde hart. Dat sedertdien nimmer meer
zo'n oprechte liefde had.
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, februari 11, 2018 20:36 |
| Wat prachtig. | |
| claire vanfleteren: | Vrijdag, maart 24, 2017 19:11 |
| Je moogt gerust zijn, liefde komt zonder dat je het aan ziet komen, gelijk welke leeftijd, mooi geschreven | |
| teun hoek: | Vrijdag, maart 24, 2017 10:41 |
| mooi. th Wij verlangen er naar terug. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 24 maart 2017 | ||
| Thema's: | ||