Er valt altijd wat te betreuren
Er valt altijd wat te betreuren.
Ons leven valt niet altijd mee.
Wat we hebben blijkt soms niet voor
eeuwig. Een trap die omhoog kan
voert soms weer naar de laagste tree.
Soms wensen wij een trap te nemen.
In ons leven te stijgen naar wat
onze ijdelheid verwent.
Tot dat wij dreigen te vallen in
een diepte, omdat wat wij wensen
onze werkelijkheid niet goed
genoeg kent.
Trappenlopers zijn soms klokkenluiders,
omdat de klepel hoog in de toren moet
worden bediend. Hij zal slechts in de
juiste toonsoort ons hart verdienen als
er een goed resultaat mee is gediend.
Ons leven valt niet altijd mee.
Wat we hebben blijkt soms niet voor
eeuwig. Een trap die omhoog kan
voert soms weer naar de laagste tree.
Soms wensen wij een trap te nemen.
In ons leven te stijgen naar wat
onze ijdelheid verwent.
Tot dat wij dreigen te vallen in
een diepte, omdat wat wij wensen
onze werkelijkheid niet goed
genoeg kent.
Trappenlopers zijn soms klokkenluiders,
omdat de klepel hoog in de toren moet
worden bediend. Hij zal slechts in de
juiste toonsoort ons hart verdienen als
er een goed resultaat mee is gediend.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, maart 25, 2017 20:06 |
| doorheen leed en pijn deze dag als fijn beleven, 't is zo mooi misschien als tegenlicht een zeker gezicht laat zien. hans |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, maart 25, 2017 11:14 |
| een mooie fijn weekend hoor |
|
| Avr: | Zaterdag, maart 25, 2017 10:56 |
| Heel mooi schrijven! mvg Avr | |
| teun hoek: | Zaterdag, maart 25, 2017 09:58 |
| knap uitgewerkt Willem. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 25 maart 2017 | ||
| Thema's: | ||