alvast
alvast
vast al
wat verder
dan de volgers
rond getrokken
met menigeenmaal
verbonden verkondigd
stelde hij zich op
hun hoger ogen in
en verhief hen tot zijn stem...
wees
eens vast
arm van geest
te gast je hemels deel
wees
eens vast
droef bedrukt
het juk van je pas geplukt
wees
eens vast
zacht gedacht je
bewaard voldragen aard
wees
eens vast
van trek in ‘t gerecht
verzadigd beraden geraakt
wees
eens vast
ten minste begaan
heerlijk meer begenadigd
wees
eens vast
van harte hoogst
helder de heer op ‘t oog
wees
eens vast
door vrede gesticht
kind in louterend licht
wees
eens vast
keizerrijks beslecht
echter koninklijk terecht
wees
eens vast
ten kwade versmaad
metterdaad vrij ten bate van mij
verblijd tot metgezel
tot aan ons maal
wel gestemd...
*
Toen hij de mensenmassa zag, ging hij de berg op.
Nadat Hij Zich had nedergezet, kwamen zijn leerlingen tot hem.
[Mat. 5:1-11]
Reacties op dit gedicht
| Solitair: | Zaterdag, april 01, 2017 18:32 |
| De profeten hebben heel veel verdriet en pijn meegemaakt en nog steeds worden zij niet herkend door wat zij beleven. Ons kennis over hun levensgang is heel beperkt en soms alleen maar kritisch. Groetje, | |
| Solitair: | Zaterdag, april 01, 2017 18:29 |
| Sommigen leven naar leerproces van profeten. Jij hebt een zeer mooie gelovig gedicht geschreven. Dank je Hans. Groetje, | |
Over dit gedicht
| Auteur: Hans Winter | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 maart 2017 | ||
| Thema's: | ||