zag leegte
ik was vertwijfeld
ten einde raad
zocht contact maar
iedereen had haast
kringen vergingen
zonder bericht
had geen perspectieven
zonder dat zicht
ik wist dat
dit moment ooit
dichtbij zou komen
door alles buitengesloten
verstoken van
ieder teken dat aangaf
wie en wat ik was
niemand bevestigde dat
zag leegte
van onbekenden
vond helemaal niets
dat mijn bestaan erkende
koel streek de wind
langs mijn verhit gezicht
eindelijk voelde ik weer
de nabijheid van een vrind
wil melker
27/03/2017
Clarice: | Maandag, maart 27, 2017 22:11 |
Mooi geschreven, Wil. Gts, Clarice | |
Stroejaro: | Maandag, maart 27, 2017 20:41 |
Heel mooi geschreven, weer graag gelezen. | |
wervelende regenboog: | Maandag, maart 27, 2017 20:00 |
spirit of the wind bracht je weer tot je positieven | |
christina: | Maandag, maart 27, 2017 16:20 |
Echte vrienden zijn er wel maar dan heel schaars En ziet ze meestal als het echt nodig is ..zo leer je ze kennen en pik je ze eruit .. |
|
september: | Maandag, maart 27, 2017 12:12 |
Prachtig Wil. Zo intens mooi. Dit raakt aan het gevoel. Zelfs in het zo eenzaam verstoken van en buitengesloten zijn of voelen kan de natuur en haar elementen ons weer bestaansrecht en bestaanszin geven. In een onvoorwaardelijkheid. Er te mogen zijn. Liefs en een heel mooie dag gewenst | |
Avr: | Maandag, maart 27, 2017 09:17 |
Droef mooi, en herkenbaar schrijven! Soms word je omringd door mensen om je heen, maar voel je je toch alleen! mvg Avr | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 27 maart 2017 | ||
Thema's: |