ook als bomen slapen
ik hoef niet te graven
naar wortels
want zelfs
als de bomen slapen
en bloemen
onzichtbaar zijn
laten de zaden
gezaaid door dierbaren
die het aardse ruilden
met eeuwigheid
weten dat
ze in mijn hart
altijd aanwezig zijn
tastbaar afwezig
ja…
ontastbaar aanwezig
onvoorwaardelijk ja…
en ondanks het gemis
zoek ik rust
in hun vrede
christa
Reacties op dit gedicht
| Stroejaro: | Vrijdag, maart 31, 2017 08:31 |
| Zo mooi...., met veel bewondering gelezen. | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, maart 31, 2017 07:19 |
| Intens mooi jouw gemis beschreven Christina, met diep respect gelezen. Lieve groet, Anneke |
|
| Avr: | Donderdag, maart 30, 2017 23:41 |
| Een mooi en troostrijk schrijven! Sterkte! mvg Avr | |
| Willem B. Tijssen: | Donderdag, maart 30, 2017 22:44 |
| heel mooi. | |
| september: | Donderdag, maart 30, 2017 22:38 |
| Om stil van te worden, zo mooi. Liefs | |
| Hans Winter: | Donderdag, maart 30, 2017 22:16 |
| niet op de weg, niet op de rotsige ondergrond, niet waar het wordt verdrongen door distels en doornen, nee zelfs niet daar in hele vrachten, maar op goede grond aangenomen zal het welkome zaad zich zachtjes geborgen naar veelvuldige vruchten gaan dragen. zo past het je paasverhaal tot je pinksterzin toe, groetje, hans Een ander deel viel in goede aarde, en toen dat opgekomen was... [Luc. 8:8] |
|
| Connection: | Donderdag, maart 30, 2017 22:03 |
| Prachtstuk christina echt goed bedicht vind ik goed raak. Groeten, Roger |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 maart 2017 | ||
| Thema's: | ||