Het veld
En zo stond ik in het veld
omringd door madeliefjes
de wolken kleurden rood
en jij was even bij mij
Wij zagen samen hoe de zon onder ging
verdronk in het blauwe van de zee
wij hielden elkaars handen vast
onze harten waren een
Een huis hadden wij samen gebouwd
met onze vereelde handen
samen verder in dit hemels land
de bloemen bloeiden voor ons
En zo zag ik jou gaan
met een lach op je gezicht
een zoen voor al je kinderen
ik zie je nog elke dag in hun gezicht
En nu ben ik nog steeds hier
en de hemel kleurt nog steeds rood
de zon verdrinkt nog steeds
en kwijnt weg diep onder de zee
Het veld is nog steeds bezaait met bloemen
konijntjes rennen heen en weer
vogels zingen jouw naam
En zo sta ik in het veld
omringd door madeliefjes
de wolken kleurden rood
en jij was even bij mij
Wij zagen samen hoe de zon onder ging
verdronk in het blauwe van de zee
wij hielden elkaars handen vast
onze harten waren een
Een huis hadden wij samen gebouwd
met onze vereelde handen
samen verder in dit hemels land
de bloemen bloeiden voor ons
En zo zag ik jou gaan
met een lach op je gezicht
een zoen voor al je kinderen
ik zie je nog elke dag in hun gezicht
En nu ben ik nog steeds hier
en de hemel kleurt nog steeds rood
de zon verdrinkt nog steeds
en kwijnt weg diep onder de zee
Het veld is nog steeds bezaait met bloemen
konijntjes rennen heen en weer
vogels zingen jouw naam
En zo sta ik in het veld
Reacties op dit gedicht
| sammy de zutter: | Dinsdag, mei 28, 2002 00:54 |
| zo sta ik in het veld een judith te wezen die van herineringen hoe moeilijk het soms ook wezen zal echt genieten wil | |
| 8-9-tineke: | Maandag, mei 27, 2002 21:51 |
| heel mooi ! sterkte, tineke |
|
| Voske: | Maandag, mei 27, 2002 21:40 |
| Hele mooie mijmering.Een liefdevol afscheid laat rust toe in het hart en dat merk je hier duidelijk. Groetjes,Voske |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Judith de Laat | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||