rode lijn
als ik naar de horizon kijk
en alras mijn ogen sluit
dan zie ik een rode lijn
ver voor de einder uit
in stilte met beide ogen dicht
komt mijn landschap tot bedaren
en zijn uiterste polen gelijkgericht
bij wijze van spreken, als het ware
hoor ik daar in de verte een stem?
is het degene die ik altijd zocht?
zou het kunnen dat ik het zelf ben
want eigenlijk lijkt niemand op mij
bij alles wat was of niet zijn mocht;
nergens dan hier ben ik dichterbij
en alras mijn ogen sluit
dan zie ik een rode lijn
ver voor de einder uit
in stilte met beide ogen dicht
komt mijn landschap tot bedaren
en zijn uiterste polen gelijkgericht
bij wijze van spreken, als het ware
hoor ik daar in de verte een stem?
is het degene die ik altijd zocht?
zou het kunnen dat ik het zelf ben
want eigenlijk lijkt niemand op mij
bij alles wat was of niet zijn mocht;
nergens dan hier ben ik dichterbij
Reacties op dit gedicht
| Nayeli: | Dinsdag, april 04, 2017 17:44 |
| heel graag gelezen! | |
| wervelende regenboog: | Dinsdag, april 04, 2017 10:06 |
| jij bent een uniek wezen blijf lekker dicht bij jezelf en laat je niet afleiden door de buitenwereld mooi neergezet |
|
| Avr: | Dinsdag, april 04, 2017 09:38 |
| Rode lijn, en dichterbij jezelf zijn! Heel mooi gevonden en verwoord! mvg Avr | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, april 04, 2017 04:20 |
| heel mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2017 | ||
| Thema's: | ||