De geur van lelies prikkelt de reukzin
De donkerte van de ruimte houdt me vast
Ik ontsteek een kaars en daarna nog twee voor anderen
Voor jou bid ik nu en vraag me af, komt er weer een nieuw begin
Soms weet ik het niet meer, zou ik het koord dat ons verbind willen verbreken
Soms wordt het verdriet me teveel en krampt mijn hart van de pijn
Wil ik alleen nog maar wegkruipen onder een dikke wollen deken
De zon doet haar best om de aanvankelijk grijs begonnen dag wat op te sieren
Maar niet voor jou vandaag, niet voor jou
Jij zit in je eigen wereld nu
Maar ik hoop dat de zon je toch weet te vinden door de kieren