Totale harmonie
Als je bedelt om vergeving, maak je je afhankelijk
van die ander zijn beleving en die is vergankelijk.
Eerlijk dealen met problemen, is wat ik op aarde mis.
Verantwoording durven nemen,
voor je eigen duisternis.
Het is steeds wat ze beloven, dat bepaalt wat of je gelooft.
In verlossing te geloven, dat betreft alleen ons hoofd.
Als jij gelooft wat jou verteld is; “dat het voor ons werd gedaan”
Dan loop je wellicht een kans mis,
voor jezelf te durven staan!
Vanuit angst wordt men oneerlijk, niet alleen naar anderen, . . . .
Absolutie lijkt begeerlijk, maar zal niets veranderen.
Veranderen gebeurt van binnen, daar waar je het niet kan zien.
Als je daarmee gaat beginnen,
wordt ’t lichter bovendien.
En dat licht dat zal vanzelf, het totaal iets gaan veranderen.
Door verlichting van jezelf, maak jij het ook licht voor anderen.
Jij maakt deel uit van mijn leven, want jij leest nu mijn gedicht.
Daarom wil je iets geven:
een beetje inzicht in dat “licht.”
Mensen noemen het verlichting, omdat het er sterk op lijkt,
maar het is alleen die richting, die jouw ego steeds ontwijkt.
Welke kant je op wilt kijken, dat bepaalt jouw wereldbeeld.
Maar als je gaat vergelijken,
is het iets wat je verbeeld.
Alles wat ons aangeleerd is, is een beeld wat er is.
Geloven dat er iets verkeerd is, wordt dan een gevangenis.
Wetenschap geeft de illusie, dat de wereld is verdeeld.
Maar ik kwam tot de conclusie,
dat men zich dat maar verbeeld.
In dat licht zal je ontdekken, wie je altijd bent geweest.
Je hoeft niet meer te verrekken, want het leven wordt een feest.
Ook al heb je duizend zonden en geen werelds doel bereikt.
Zo heb ik ’t ook gevonden,
het werd mij ook aangereikt.
Cycli die aan ons voorbij gaan, spiegelen slechts onze geest.
En soms lijkt het wel een achtbaan en ook ik ben bang geweest.
Licht en donker zijn slechts golven, in ons dagelijks bestaan.
In een dal wordt je bedolven,
als je weigert mee te gaan.
Op een top raak je de grond kwijt, als je daar wilt blijven staan.
Hoog en laag, die zijn er altijd in ons menselijk bestaan.
Goed en slecht zijn ook een eenheid, dat is een voldongen feit.
Als jij denkt dat dat niet waar is,
leef je in dualiteit.
Toen jij leerde te verdelen, raakte je jouw éénheid kwijt.
Dat besef dat kan je helen en dat geeft vitaliteit.
Dag en nacht die zijn verbonden en dat is geen fantasie.
Licht en donker die zijn samen;
één totale harmonie.
