Wilsombekwaam
Het is donker in de kamer.
Ik draai me een honderdste keer
mijn laken kronkelt in elke bocht
om mijn lichaam heen
Ik draai, maar jij kan niet draaien
daarom slaap ik niet.
Omdat ik deze avond at
maar jij nooit meer zal eten.
want eten is voeden geworden
Ik dronk, maar jij zal je dorst
nooit meer laven
want drinken
is vocht dat wordt toegediend
En dat is mijn schuld.
Want ik laat je leven.
In een lichaam dat je gevangen houdt.
mager als een geraamte.
het reutelt en borrelt
telkens je naar adem snakt
met een blik op oneindige angst
die slechts op schaarse mooie dagen
terug naar mij keert
In deze hel houd ik je gevangen
ik berust in je leven en lijden
omdat ik niet voor je sterven kiezen kan.
wilsomkwaam is niet hetzelfde
als ombekwaam om te willen.
dat besef ik elk moment, elke dag.
ik berust in je leven en lijden
maar berusten is kiezen
en het verscheurt mij
Ik draai me een honderdste keer
mijn laken kronkelt in elke bocht
om mijn lichaam heen
Ik draai, maar jij kan niet draaien
daarom slaap ik niet.
Omdat ik deze avond at
maar jij nooit meer zal eten.
want eten is voeden geworden
Ik dronk, maar jij zal je dorst
nooit meer laven
want drinken
is vocht dat wordt toegediend
En dat is mijn schuld.
Want ik laat je leven.
In een lichaam dat je gevangen houdt.
mager als een geraamte.
het reutelt en borrelt
telkens je naar adem snakt
met een blik op oneindige angst
die slechts op schaarse mooie dagen
terug naar mij keert
In deze hel houd ik je gevangen
ik berust in je leven en lijden
omdat ik niet voor je sterven kiezen kan.
wilsomkwaam is niet hetzelfde
als ombekwaam om te willen.
dat besef ik elk moment, elke dag.
ik berust in je leven en lijden
maar berusten is kiezen
en het verscheurt mij
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Zaterdag, april 08, 2017 15:05 |
| Aangrijpend alleen al om te lezen. Heel veel sterkte toegewenst. Liefs, Aquarel |
|
| Avr: | Vrijdag, april 07, 2017 18:32 |
| Rakend en mooi verwoord, deze heftige levenservaring! Sterkte gewenst! mvg Avr | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, april 07, 2017 17:14 |
| Ik krijg hoog kippenvel bij het lezen van dit aangrijpende gedicht, zo heftig. Dan is het te hopen dat ze gauw een natuurlijk dood mag sterven omdat dat voor beiden eindelijk rust betekent. Heel veel kracht en sterkte gewenst. Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, april 07, 2017 13:57 |
| heel heel zwaar. sterkte. th |
|
| september: | Vrijdag, april 07, 2017 13:29 |
| Hartverscheurend. Ik word stil bij het lezen, de intensiteit en het voelbare. Ondenkbare van de inhoud van dit schrijven. Ik wens je veel liefde en kracht toe. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Apraxia | 
|
|
| Gecontroleerd door: ana (stacia) | ||
| Gepubliceerd op: 07 april 2017 | ||
| Thema's: | ||