Voor lang
Tussen jou en mij is tijd voorbijgegaan
uren, dagen, maanden en 35 jaren
het blond zoveel grijzer nu, maar jij
verft het in jonge vrolijke kleuren
gebleven je blauw violette ogen
Wij gaan niet om rekenschap vragen
de tijd kan daar niets aan doen
hoogstens helpen te vergeten
wat anders gaat dan wij verwachten
hoe verrassend het leven verloopt
uren, dagen, maanden en 35 jaren
het blond zoveel grijzer nu, maar jij
verft het in jonge vrolijke kleuren
gebleven je blauw violette ogen
Wij gaan niet om rekenschap vragen
de tijd kan daar niets aan doen
hoogstens helpen te vergeten
wat anders gaat dan wij verwachten
hoe verrassend het leven verloopt
Reacties op dit gedicht
| gedichtenlady: | Donderdag, april 13, 2017 11:22 |
| Mooi. De tijd blijft (jammergenoeg) niet stilstaan ... | |
| Clarice: | Zaterdag, april 08, 2017 22:34 |
| Heel erg mooi gedicht, Stanislaus! Gts, Clarice | |
| Aquarel: | Zaterdag, april 08, 2017 18:29 |
| Heel mooi. Liefs, Aquarel |
|
| Avr: | Zaterdag, april 08, 2017 16:58 |
| Heel mooi, rakend schrijven! Graag gelezen! mvg Avr | |
| teun hoek: | Zaterdag, april 08, 2017 11:56 |
| versluierde tederheid. th | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, april 08, 2017 05:43 |
| en zo is het mooi beschreven |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 08 april 2017 | ||
| Thema's: | ||