Ik luister altijd.
Als je verteld over je problemen.
Als je een keer bijna bent gepakt door de politie.
Als je die ene middag door je vriendje word ontmaagd.
Als je laat zien hoe rijk je wel niet bent vergeleken met mij.
Als je tegen me liegt over dat ik mooi ben.
Als je me zegt dat ik me als een man kleed.
Als je me dwingt om kleding te kopen.
Als ik het toelaat dat je me dwingt.
Als je me herinnert aan dingen die ik vergeet.
Als je me steeds opnieuw wijst op wat ik verkeerd doe.
Als je me steeds opnieuw laat herinneren aan het verleden.
Als je me steeds verteld over mijn fouten in het verleden.
Terwijl ik dat niet bij jou doe.
Je wint een discussie tussen ons, alleen vanwege het feit dat je speelt met mijn schuldgevoel, mijn verdriet en mijn pijn.
En ik doe er niks tegen omdat ik weet dat jij mijn enige houvast bent naar andere delen van het verleden, de leukere delen.
Wanneer je zegt dat ik niet moet oordelen over sommige meiden op onze school, zeg je altijd: Ik ben ook zo en mij vind je aardig.
Een zachte 'Ja' fluister ik over mijn lippen, terwijl ik vanbinnen weet dat het maar de halve waarheid is.
Eerlijk zijn is iets wat ik vaak mis.
Mensen zeggen me om het verleden het verleden te laten, om te denken aan het heden en de toekomst.
Ik kan dat helaas met geen mogelijkheid waarmaken.
Misschien omdat ik altijd mijn fouten herhaal in mijn hoofd, overdag en in mijn slaap.
Misschien omdat jij me herinnert aan mijn fouten.
Misschien omdat het voor mij onmogelijk is om niet mezelf elke dag te herinneren aan wat ik anders had moeten doen.
Tuurlijk, ik ben blij dat ik van die dingen heb geleerd.
Tuurlijk, het is stom om te denken aan dingen die hadden kúnnen gebeuren.
Ik weet dat wel. Ik heb alle kritiek en de o zo 'wijze lessen' gehoord, gezien en gelezen.
Maar in de praktijk stellen is een ander verhaal. Ik zou niet weten waar ik moet beginnen.
Dus als je me vraagt waarom ik, naast dat ze soms wel nice is, vrienden blijf met mijn vriendin, heb ik een antwoord voor je.
Het is omdat sommige dingen uit het verleden, ik bij me wil houden, niets dat ik verander.
Of misschien wil ik blijven herinnerd worden aan mijn fouten, ookal is het uit de mond van een ander.