Manisch depressieve vriendin
Vannuit de diepste dalen
herrijst ze, bevlogen,
naar de hoogste hoogten.
Toch tracht ze niet te falen
haar balans te bewaren.
Ondanks de zwaarte
van de wanen,
leidt ze zichzelf
in liefdevolle banen.
Als kind van Vader,
mag ze vertrouwen
perfect te zijn geschapen.
Ze is om van te houden.
Bij waken en slapen,
durft ze te dromen,
dat alle mensen
in de liefde
tot elkaar kunnen komen.
Aquarel: | Woensdag, april 12, 2017 10:18 |
Dank je wel, Clarice, zo is het precies. Liefs, Aquarel |
|
Clarice: | Dinsdag, april 11, 2017 22:34 |
Een mooi gedicht, Aquarel. Fijn dat jullie er voor elkaar zijn! Gts, Clarice | |
Aquarel: | Dinsdag, april 11, 2017 21:34 |
Dank je wel! Liefs, Aquarel |
|
wervelende regenboog: | Dinsdag, april 11, 2017 19:36 |
liefdevol geschreven Aquarel heel mooi |
|
Aquarel: | Dinsdag, april 11, 2017 14:05 |
Dank jullie wel! Liefs, Aquarel |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, april 11, 2017 10:10 |
wat een mooi schrijven | |
Anneke Bakker: | Dinsdag, april 11, 2017 09:43 |
Ik lees met bewondering dit gedicht Aquarel, heb diep respect voor haar dat ze zich weet te handhaven en voor jou als haar steun en toeverlaat. Lieve groet en mooie dag. Anneke |
|
Aquarel: | Dinsdag, april 11, 2017 09:05 |
Dank je wel, Teun. Wij helpen elkaar altijd herinneren goed voor onszelf te zorgen. Wij kennen beiden de gezondheidsrisico's en terugslagen en zijn er voor elkaar. Wij hebben allebei veel raakvlakken en steun aan elkaar. Bovendien ook plezier met elkaar. Liefs, Aquarel |
|
teun hoek: | Dinsdag, april 11, 2017 08:43 |
fijn dat zij mag leunen op jouw ondersteuning. h gr. th | |
Auteur: Aquarel | ||
Gecontroleerd door: Aquarel | ||
Gepubliceerd op: 11 april 2017 | ||
Thema's: |