Op weg
Meisje bij het raam
Je oren staren naar de lege velden
Die voorbijgaan
Maar ook weer komen
Om je heen hoor je telefoongesprekken.
Stemmen vertellen
Dat zij zitten in trein
Daar waar jij ook bent
Alleen ben je tussen vele mensen
Die jij niet kent
Stil wacht je op
Het verlossende woord
Station Eindhoven
Allemaal uitstappen graag
Denk aan uw bagage bij het verlaten van de trein
Je oren staren naar de lege velden
Die voorbijgaan
Maar ook weer komen
Om je heen hoor je telefoongesprekken.
Stemmen vertellen
Dat zij zitten in trein
Daar waar jij ook bent
Alleen ben je tussen vele mensen
Die jij niet kent
Stil wacht je op
Het verlossende woord
Station Eindhoven
Allemaal uitstappen graag
Denk aan uw bagage bij het verlaten van de trein
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, april 13, 2017 15:00 |
| alleen tussen velen | |
| Avr: | Donderdag, april 13, 2017 14:23 |
| Kortgeleden ook zo'n treinreis gemaakt! Maar gelukkig wel mogen ervaren, dat bij nood, men elkaar toch terzijde staat! Heel mooi schrijven! mvg Avr | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, april 13, 2017 11:47 |
| Alleen tussen de mensenmassa, je eigen handen vasthouden, niemand die ze warmt. Toppunt van eenzaamheid pijnlijk-mooi onder woorden gebracht Aad. Zonnige groet. Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, april 13, 2017 10:47 |
| eenzaam in de hoeveelheid. goed weergegeven. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Aad van der Klaauw | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 april 2017 | ||
| Thema's: | ||