You compared to them
I play a game,
I'm talking to people I've never met.
They make me happier,
then someone in real life does.
How can it be,
that people I don't know for a long time,
that people who I'll never see,
outside a game,
know me better than anybody else does?
How can it be,
that they know by my voice,
that my heart hurts me,
while you can't see the pain in my eyes.
Am I hiding it that good?
I will never tell you, so I hope you figure it out.
And until then I'll smile to hide the truth.
But you always talk to much,
don't you know the more quieter you become,
the more you can hear?
I always think I want to disappear,
but maybe I want to be found.
Most people dream of a prince or a knight.
All I do is waking up in the morning,
and remembering what I was trying to forget last night.
But you never see it.
I know it's my fault by not telling anything.
So I've learned another lesson,
And I know you will disagree,
But sometimes the people who are so far away,
can make me feel better then people right beside me.
I'm talking to people I've never met.
They make me happier,
then someone in real life does.
How can it be,
that people I don't know for a long time,
that people who I'll never see,
outside a game,
know me better than anybody else does?
How can it be,
that they know by my voice,
that my heart hurts me,
while you can't see the pain in my eyes.
Am I hiding it that good?
I will never tell you, so I hope you figure it out.
And until then I'll smile to hide the truth.
But you always talk to much,
don't you know the more quieter you become,
the more you can hear?
I always think I want to disappear,
but maybe I want to be found.
Most people dream of a prince or a knight.
All I do is waking up in the morning,
and remembering what I was trying to forget last night.
But you never see it.
I know it's my fault by not telling anything.
So I've learned another lesson,
And I know you will disagree,
But sometimes the people who are so far away,
can make me feel better then people right beside me.
Reacties op dit gedicht
| claire vanfleteren: | Vrijdag, april 14, 2017 11:15 |
| Ik heb het zeer graag gelezen, er staan zoveel dingen in, die elk individu ook ondervind. Soms denk je dat je tegen een muur praat en dan sluit je zich nog meer in. Zeker niet doen, vrienden luisteren meer aandachtig dan een partner, gelukkig maar! | |
| _Saar0210: | Donderdag, april 13, 2017 21:20 |
| Ik speel een spel, Ik praat met mensen die ik nog nooit heb ontmoet. Ze maken me blijer, dan iemand in het echte leven doet. Hoe kan het zijn, dat mensen die ik niet ken voor een lange tijd, dat mensen die ik nooit zal zien, buiten een spel, me beter kennen dan iemand anders doet? Hoe kan het zijn, dat ze bij mijn stem weten, dat mijn hart me pijn doet, terwijl jij de pijn in mijn ogen niet ziet. Verberg ik het zo goed? Ik zal het je nooit vertellen, dus ik hoop dat je er achter komt, tot die tijd lach ik om de waarheid te verbergen. Maar je praat altijd teveel, weet je niet dat hoe stiller je bent, des te meer je kan horen? Ik denk altijd dat ik wil verdwijnen, maar misschien wil ik wel gevonden worden. De meeste mensen dromen van een prins of een ridder. Alles wat ik doe is wakker worden, en herinneren wat ik probeerde te vergeten de avond ervoor. Maar je ziet het nooit. Ik weet dat het mijn schuld is door je niks te vertellen. Dus ik heb een andere les geleerd, En ik weet dat je het niet met me eens zult zijn, Maar soms kunnen de mensen die ver weg zijn, me beter laten voelen dan mensen naast me. |
|
| _Saar0210: | Donderdag, april 13, 2017 21:15 |
| ik vertaal het wel voor je claire, momentje |
|
| claire vanfleteren: | Donderdag, april 13, 2017 19:49 |
| Sorry maar mijn Engels is maar niets, Frans zou beter zijn, dus spijtig dat ik het niet begreep! | |
| Avr: | Donderdag, april 13, 2017 19:27 |
| Een zeer mooi, veelzeggend schrijven! Graag gelezen! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: _Saar0210 | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 13 april 2017 | ||
| Thema's: | ||