het kan mij niks meer schelen
zo leven er toch zo velen?
de kansen die ik heb gemist
ze zoeken mij ik ben vermist
ik zal zo nog eindigen in die eindeloze kist
ik heb mij in zoveel mensen vergist
alle kansen die ik heb verkwist
en een engel die mijn geweten sist
buiten komen en in mijn eigen voeten treden
in zoveel ellende gestreden
een strijd om bij te horen
een prik van die rode doren
ik heb zo mijn hoofd er van vol
drink op het leven en schol
vlieg met mij mee
naar een leven in een wee
je moet mij niet volgen naar de ondergrond
de straten die door het water onderstond
want leven in een achterstand
is een leven zonder een gezond verstand
geliefd zijn is maar voor een korte tijd
het is een leven dat ooit slijt
en later dan heb je weer spijt
vergeet niet je staat altijd bij iemand in het krijt
ze laten u nooit los
achter uwe rug snuiven ze van uwe sosh (coke)
ze achtervolgen u als een razende vos
om betalingen te doen
ze strijken het op, uwe poen!