huid en haar
in een lange teug grijpt de adem
bij de keel, het slikken van honger
lijkt tot gewoonte te strekken en
zelfs het avondlicht schuilt bij
de gedachte aan nacht en zoet
als wederkeren tot zij aan zij
geef vingertoppen nog een kans
in zachte streling gedompeld
schuimt met stille golven langs
draden onder stroom het tij
bij de keel, het slikken van honger
lijkt tot gewoonte te strekken en
zelfs het avondlicht schuilt bij
de gedachte aan nacht en zoet
als wederkeren tot zij aan zij
geef vingertoppen nog een kans
in zachte streling gedompeld
schuimt met stille golven langs
draden onder stroom het tij
Reacties op dit gedicht
| claire vanfleteren: | Dinsdag, april 18, 2017 13:33 |
| Amai daar gaat het heftig aan toe. Goed geschreven! | |
| september: | Dinsdag, april 18, 2017 12:55 |
| Schitterend gedicht.Heel mooi. | |
| Avr: | Maandag, april 17, 2017 21:40 |
| Met huid en haar verslonden worden! Maar dan in positieve zin! Bijzonder schrijven! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2017 | ||
| Thema's: | ||