mooier kan niet
zoals zacht vogelgezang
in een zonnige lenteochtend
zwermen blikken uit
willen vingers naar buiten
naar jouw tuin en onder jouw bloes
waar frambozen volblozend pronken
en ondanks jij geen weet hebt
laat ik vingers naar beneden dwalen
onder strak gespannen stof
waar op het donkerste plekje
kort voor jouw zoetste plaats
jij een overgevend ja zucht
wat blijft is jouw ademloosheid
en het zachte dons op je huid
naast een roodgloeiend gelaat
nee, mooier kan niet
sunset 19-04-2017
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, april 20, 2017 01:01 |
Anna_vdo, Nayeli, claire vanfleteren, Dank jullie wel voor jullie lezen en heel treffend reageren. Overigens, wat jong zijn betreft, ik ben 70 jaar jong hoor *glimlacht*. Nog een heel fijne nacht en warme genegen groet, |
|
| claire vanfleteren: | Woensdag, april 19, 2017 19:36 |
| Ja, je zou voor minder, ik denk dan waarom ben ik niet jong meer. Mooi geschreven! | |
| Nayeli: | Woensdag, april 19, 2017 17:37 |
| wat een mooi gedicht - heel graag gelezen | |
| Anna_vdo: | Woensdag, april 19, 2017 17:29 |
| Poehé ... om warm van te krijgen. Schoon schrijven! | |
