een zekere oogst
hij lacht
hem wacht
een zekere oogst
zijn winter scoort
als lente in het
ochtendlengen gloort
heb uw
vijand lief is ook
zijn bestaansadvies
nog zijn de mensen
bang voor hem in al
een levenslang samen
omarm wat niet
te ontlopen is geef
je schaduw een gezicht
ook hij is
aangedaan als wij
alles maar laten gaan
samen verder groeien
juist als zijn zeis
ons bloeien heeft gemist
wil melker
21/04/2017
september: | Zaterdag, april 22, 2017 23:37 |
De schaduw een gezicht gegeven in dit sterk geschreven gedicht Wil. Heel goed om te lezen,laten bezinken en herlezen Dan lijken verdere bewoordingen dan stilte overbodig. Liefs |
|
teun hoek: | Vrijdag, april 21, 2017 09:57 |
oogst en angst ...een samenkleving in ons bestaan ? h gr, th |
|
claire vanfleteren: | Vrijdag, april 21, 2017 08:57 |
Het enige recht in de wereld, maar dikwijls is hein te vroeg zoals het weggraaien van jonge kinderen, dat treft mij tot het diepst van mijn hart. Hier heb jij het weeral mooi geschreven Wil en inderdaad de dood loert of tenminste je leeft altijd met twee, jezelf en de schaduw van hein. | |
Anneke Bakker: | Vrijdag, april 21, 2017 08:31 |
hij maait met de zeis links en rechts om zich heen, kijkt niet naar leeftijd of geslacht, hij lacht wanneer hij zijn oogst binnenhaalt. Duvelsgoed gedicht Wil, ik wens jou een mooie lentedag. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 21 april 2017 | ||
Thema's: |