winterslaap
Mijn pen neergelegd naast een onbeschreven blad papier.
In niemandsland begraaf ik mijn laatste woorden.
Ik schreeuw, vloek, fluister wat niemand mag horen.
Niet belangrijk wat is geweest, in niemandsland sluimert de toekomst.
In niemandsland begraaf ik mijn laatste woorden.
Ik schreeuw, vloek, fluister wat niemand mag horen.
Niet belangrijk wat is geweest, in niemandsland sluimert de toekomst.
Reacties op dit gedicht
| claire vanfleteren: | Zondag, april 23, 2017 10:53 |
| Neem die pen en het papier en kladder erop los, altijd komt er iets goeds en onverwachts je woorden kruisen. | |
| Anneke Bakker: | Zondag, april 23, 2017 09:08 |
| Het is nu lente, het leven wordt wakker, dat die voor jou rijkelijk bloeien mag. Zonnige groet, Anneke |
|
| wervelende regenboog: | Zondag, april 23, 2017 08:48 |
| ja vanuit de leegte een leefbare wereld opbouwen ieder met eigen (stijl) talenten |
|
Over dit gedicht
| Auteur: eigen stijl | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 april 2017 | ||
| Thema's: | ||