ik adem alle levens

op oppervlaktes van mijn huid
adem ik het eerdere leven
dat ik bijna vergeten ben

tussen rimpels spelen
kinderen en kindskinderen
vangen en verstoppertje
en verbeuzelen de dagen

zelfs jou adem ik in levens
waar lente wintert
wij als nomaden door nachten dwalen

in licht van straatlantaarns
vergeven wij deze tijd regen

sunset 24-04-2017

Geschreven door

sunset

Reacties op dit gedicht

sunset vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

sunset:	Dinsdag, april 25, 2017 08:45
Avr, Dank je voor je lezen en je fijn reageren en geniet een heel prettige dinsdag. Warme groetende genegenheid,

Avr:	Maandag, april 24, 2017 15:13
Heel mooi deze poëzie over heden en verleden! Graag gelezen! mvg Avr

Over dit gedicht

Auteur: sunset
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 24 april 2017
Thema's: [Leven] [Delen] [Poezie]