Als het niet meer gaat
Als het vuur niet meer brandt
Ogen niet meer glimmen
Stemmen stokken
Gezichten niet meer zoeken
Maar
Steeds vaker afgewend
De stilte stelen
Als de spiegel is gebarsten
Kijken lastig wordt
En je samen de toekomst
Niet meer kunt vasthouden
Dan zoek je naar
Verborgen vuurtjes
En kijk je door de gaatjes in de hemel
Je graaft in het verleden
Past en meet
En zoekt naar woorden op de kale wanden
Van het nu verweesde huis
Nergens kun je meer vinden
Die mooie zin:
Jij bent de liefde van mijn leven
Ogen niet meer glimmen
Stemmen stokken
Gezichten niet meer zoeken
Maar
Steeds vaker afgewend
De stilte stelen
Als de spiegel is gebarsten
Kijken lastig wordt
En je samen de toekomst
Niet meer kunt vasthouden
Dan zoek je naar
Verborgen vuurtjes
En kijk je door de gaatjes in de hemel
Je graaft in het verleden
Past en meet
En zoekt naar woorden op de kale wanden
Van het nu verweesde huis
Nergens kun je meer vinden
Die mooie zin:
Jij bent de liefde van mijn leven
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, april 28, 2017 22:50 |
| Mooi gedicht, wel verdrietig. Goed verwoord. Liefs | |
| Avr: | Woensdag, april 26, 2017 19:28 |
| Scheiden doet inderdaad lijden! Zeer mooi en rakend schrijven! mvg Avr | |
| Aquarel: | Woensdag, april 26, 2017 10:31 |
| Pijnlijk en goed verwoord. Het is erg moeilijk om de gezamenlijke eenheid, toekomst, je geliefde en wederhelft verliezen . Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Aad van der Klaauw | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 25 april 2017 | ||
| Thema's: | ||