Nu de vraag
De twijfel was verschrikkelijk
Jou ziekte onverbiddelijk
Wouden de naam toch weten
Want hij was te krachtig om te vergeten
Jaren konden artsen hem niet traceren
En bleven we de nare gedachtes verweren
Hoewel de pijn vaak onhoudbaar was
Al verkleurde het gras
Bleven we hopen
Al had ons vaak de angst al bekropen
Een angst die nu bevestigt is
Een grote hindernis
Ik zei vaak: “Ik wou dat we het wisten”
Daar valt nu over te twisten
Want nu zijn we ook niet blij
Je blijft toch nog wel heel lang bij mij?
Dat is nu de vraag
Want we weten nu het is leukemie
Jou ziekte onverbiddelijk
Wouden de naam toch weten
Want hij was te krachtig om te vergeten
Jaren konden artsen hem niet traceren
En bleven we de nare gedachtes verweren
Hoewel de pijn vaak onhoudbaar was
Al verkleurde het gras
Bleven we hopen
Al had ons vaak de angst al bekropen
Een angst die nu bevestigt is
Een grote hindernis
Ik zei vaak: “Ik wou dat we het wisten”
Daar valt nu over te twisten
Want nu zijn we ook niet blij
Je blijft toch nog wel heel lang bij mij?
Dat is nu de vraag
Want we weten nu het is leukemie
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: xaviera | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||