Turend naar de horizon
In gedachten verzonken
wandel ik langs het strand
mijn voeten tekenen
sporen in het zilte zand
turend naar de horizon
komt er weemoed
eens stond ik
hier met jou zij aan zij
jaren zijn voorbij gegleden
pijn is door tijd overwonnen
bracht vrede diep in mij
de herinnering is gebleven
wandel ik langs het strand
mijn voeten tekenen
sporen in het zilte zand
turend naar de horizon
komt er weemoed
eens stond ik
hier met jou zij aan zij
jaren zijn voorbij gegleden
pijn is door tijd overwonnen
bracht vrede diep in mij
de herinnering is gebleven
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Vrijdag, april 28, 2017 15:47 |
| Koester de herinneringen uit vervlogen jaren Paula, geef de pijn mee aan de golven. Lieve groet en mooie middag. Anneke |
|
| Aquarel: | Vrijdag, april 28, 2017 12:02 |
| Mooi, en inderdaad knap dat je de pijn hebt overwonnen en vrede diep van binnen voelt. Herinneringen koesterend. Liefs, Aquarel |
|
| teun hoek: | Vrijdag, april 28, 2017 11:41 |
| mijmeringen naar goede tijden in de stilte. Fijn. goed ook het leven hervonden te hebben, vind ik knap. h gr. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Paula Hagenaars |  
|
|
| Gecontroleerd door: Paula Hagenaars | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2017 | ||
| Thema's: | ||