Hans Winter: | Zondag, april 30, 2017 12:36 |
toch word je veel verloren milder gericht, beleef je al wat lieft zo ontieglijk meer zo zeer zo hevig, ja geef je door. groetje, hans |
|
Claudelaire: | Zondag, april 30, 2017 11:21 |
Super !!!! | |
september: | Zondag, april 30, 2017 00:27 |
Diepvoelend mooi gedicht lieve Anneke. Het is ontroerend,rakend en verstillend in alles geschreven. Heel mooi. Een gedicht dat bijblijft. Liefs | |
Clarice: | Zaterdag, april 29, 2017 22:45 |
Heel erg mooi geschreven, Anneke. Gts, Clarice | |
Clarice: | Zaterdag, april 29, 2017 22:33 |
Heel erg mooi geschreven, Anneke. Gts, Clarice | |
Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, april 29, 2017 12:13 |
wat een mooi schrijven is dit | |
teun hoek: | Zaterdag, april 29, 2017 11:39 |
intens verlangen tussen berusting die nooit de tranen toont. heel ontroerend Anneke. dat het naderen je troost biedt teun. |
|
Willem B. Tijssen: | Zaterdag, april 29, 2017 11:27 |
Inderdaad echte liefde weet in het verminderen van andere levensmogelijkheden te groeien. schitterend geschreven gedicht. |
|
claire vanfleteren: | Zaterdag, april 29, 2017 11:03 |
Dat treft dat in het putteke van mijn hart! Mooi geschreven! | |
Avr: | Zaterdag, april 29, 2017 10:14 |
Een mooi, rakend schrijven, Anneke! Hoop toch nog lang van je mooie schrijven, en reacties te kunnen genieten! mvg Avr | |
Auteur: Anneke Bakker | ||
Gecontroleerd door: Brenda | ||
Gepubliceerd op: 29 april 2017 | ||
Thema's: |