Als ik zo down ben,
dat ik iemand anders nodig moet hebben,
gewoon om me beter te voelen,
Geef ik mezelf een klap.
Ik doe niet meer aan fysieke pijn,
maar op zulke momenten is dat de enige manier.
Het leert me weer met m'n hoofd denken,
ookal is dat altijd zonder plezier.
Ik ben als het erop aan komt alleen in de wereld.
Dus dan moet ik leren mezelf te vermannen.
Ik moet fysieke pijn zonder problemen kunnen hebben.
Ik leer nog hoe ik geestelijk een harde klap kan incasseren.
Zodat alle pijn snel kan wegebben.
Maar helaas is het als ik een idee in mijn hoofd heb,
hoe gestoord of idioot ook, er een dikke kans is dat ik het doe.
Meestal als ik zwak ben, op bepaalde momenten of dagen.
Dus waarschijnlijk zal ik mijn gedichten met iemand delen,
en het zal een ramp worden.
Dus aan wie ik dit ook laat lezen in de toekomst,
zeg tegen mijn toekomst-ik dat ik fucking dom ben,
bedankt.