Het dieptepunt
Het dieptepunt
Ik bereikte het dieptepunt van mijn bestaan,
Dieper kon ik niet gaan,
En daar in de diepste diepte,
Overwoog ik mijn bestaan.
Het leek eerst duister,
En ik fluister:
God hoe heb ik zo diep kunnen zinken?
En al wat ik hoorde was een ruisen van engelenvleugels,
En een licht scheen over mij heen.
En ik zag dat het goed was.
Ik bereikte het dieptepunt van mijn bestaan,
Dieper kon ik niet gaan,
En daar in de diepste diepte,
Overwoog ik mijn bestaan.
Het leek eerst duister,
En ik fluister:
God hoe heb ik zo diep kunnen zinken?
En al wat ik hoorde was een ruisen van engelenvleugels,
En een licht scheen over mij heen.
En ik zag dat het goed was.
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Woensdag, mei 03, 2017 20:16 |
| heel mooi | |
| claire vanfleteren: | Woensdag, mei 03, 2017 13:52 |
| Na grote teleurstelling is het een verademing om terug op beide voeten te staan en zoals je schrijft: " ik zag dat het goed was." | |
| teun hoek: | Woensdag, mei 03, 2017 13:23 |
| fijn herstel. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Boomvader Ruerd | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 mei 2017 | ||
| Thema's: | ||